Wat is cross addiction
en is het echt een probleem?
‘Soms lijkt het wel alsof
de veiligste plek voor iemand in herstel het klooster is’
Al jaren is het traditionele beleid in de verslavingszorg dat als je verslaafd bent aan een bepaalde drug, bijvoorbeeld aan alcohol of ghb, alle andere drugs ook een potentieel gevaar zijn. En je dus die drugs ook moet mijden. Met andere woorden; als je drugsverslaafd
bent, ben je ook een alcoholist.
Dit beeld heet cross addiction en blijft een dilemma voor mensen. De meest recente versie van de American Psychiatric Association’s DSM 5, die wordt gezien als de bijbel van de psychiatrie, verklaarde in 2013 dat cross addiction niet bestaat. Elke individuele middelenverslaving moet individueel geïdentificeerd worden met een specifieke drug (er zijn er tien).
Het gegeven dat je automatisch ook een alcoholist bent als je verslaafd bent aan drugs, gaat dus niet meer op. Maar je kunt nu wel tien verschillende individuele middelenverslavingen hebben! Dat is een opluchting voor velen, maar een valkuil richting terugval voor anderen.
In de vorige editie, de DSM 4, stond cross addiction nog wel vermeld onder een polymiddelen verslaving, maar in 2013 verdween cross addiction met één pennenstreek uit de psychiatrie. Poef, zomaar! Het 12 stappenprogramma is redelijk dubbelzinnig over dit gegeven. De meningen zijn per fellowship anders.
Anonieme Alcoholisten hebben het over machteloos zijn over alcohol, een specifieke drug dus, maar Narcotics Anonymous heeft het over machteloosheid over alle middelen.
Alcohol is een verboden vrucht. De verwarring wordt helemaal groot,
omdat de behandelindustrie ons leert dat we bij cross addiction ook de gedragsverslavingen niet mogen vergeten (eten, seks, gokken) en dat deze gedragsverslavingen een heel hoog terugvalrisico met zich meebrengen.
Soms lijkt het wel alsof de veiligste plek voor iemand in herstel het klooster is, al zal dat ook wel weer zijn risico’s hebben. Dus, bestaat cross addiction echt of is het bangmakerij? Als verslaving een
aandoening is, is cross addiction dat ook. Waarom zou een verslaafd
Het doel is een dopamineshot en hoe je dat krijgt, maakt het
verslaafde brein echt niets uit. Maar als verslaving gewoon onaangepast gedrag zonder neurologische basis is, dan is cross addcition ook op geen enkele wetenschappelijk basis te bewijzen. Het feit dat zo veel soorten drugs, het verslaafde brein kunnen bevredigen, suggereert dat verslaving in een persoon zit en niet in de middelen zelf.
Sommige drugs zijn opwindend, andere zijn kalmerend en de rest is hallucinerend, maar de bereidwillige verslaafde omhelst ze allemaal. Dit suggereert dat cross addiction een feit is waar een verslaafde in herstel mee zal moeten leven. Wat is de ervaring van behandelaars? Wat is het empirisch bewijs? We weten dat veel mensen terugvallen op een vervangende drug.
Bovendien zie je vaak dat als mensen stoppen met middelengebruik, ze terugvallen op verslavend gedrag, wat dan al snel een probleem op zich wordt, waarna ze uiteindelijk ook weer middelen gaan gebruiken.
